Traditionele Turkse zoetigheden

Baklava is een van de bekendste desserts uit Turkije, maar is ook populair in andere landen in het Midden-Oosten, Centraal-Azië en de Kaukasus. Deze zoete en knapperige taart, gemaakt van dunne laagjes deeg, noten en honing of siroop, heeft een lange geschiedenis.
 
De geschiedenis van baklava:
De geschiedenis van baklava gaat terug tot de oudheid. Er zijn verschillende theorieën over de oorsprong ervan. Eén van hen beweert dat baklava ongeveer 2000 jaar geleden in het oude Mesopotamië is ontstaan ​​en bekend stond als ‘notentaart’. Anderen geloven dat baklava voor het eerst werd bereid in het Ottomaanse Rijk. In het Ottomaanse Rijk werd het beroemder, verbeterd en kreeg het zijn moderne vorm.
 
Turken schrijven de uitvinding van baklava toe aan Ottomaanse koks in paleizen, die een dun deeg (vergelijkbaar met filodeeg) gebruikten dat als een delicatesse werd beschouwd. In het Ottomaanse Rijk werd baklava een vast onderdeel van feestelijke maaltijden, vooral tijdens belangrijke feestdagen zoals de Ramadan en het Suikerfeest.
 
Het proces van het maken van baklava:
De hoofdingrediënten van baklava zijn filodeeg, noten (meestal walnoten, pistachenoten of amandelen), suiker of honing en boter. Het bereidingsproces bestaat uit het voorzichtig uitrollen van het deeg in zeer dunne lagen. Hieroverheen worden vervolgens noten gelegd en de lagen worden overgoten met siroop. Deze siroop wordt vaak gemaakt van suiker, water en citroensap. Na het bakken wordt baklava meestal in kleine ruitjes of vierkantjes gesneden.
 
In Turkije wordt baklava vaak geserveerd bij de thee of koffie en wordt het gezien als een delicatesse die met gasten gedeeld kan worden, vooral tijdens de feestdagen.
 
Over het algemeen is baklava een symbool van de Turkse culinaire cultuur. Elk land in de regio heeft zijn eigen bijzonderheden wat betreft de bereiding van dit dessert.
 
Kunefe is een traditioneel Turks gerecht dat zoet en zout combineert. Het is een van de populairste desserts in Turkije en andere landen in het Midden-Oosten. De basis is vermicelli gemaakt van kadaif (of kadayef) deeg, gevuld met geraspte kaas, meestal mozzarella of een speciale Turkse kaas, en gebakken tot het goudbruin is. Vervolgens wordt de kunefe overgoten met een zoete siroop, die vaak bestaat uit water, suiker, citroen en soms rozenwater.
 
Een belangrijk onderdeel van kunefe is de presentatie: het wordt meestal warm geserveerd, soms met toevoeging van gemalen pistachenoten of noten. Dit is een dessert met een geweldige combinatie van texturen: een knapperige korst en een zachte kaasvulling.
 
Künefe wordt vaak geserveerd bij speciale gelegenheden, zoals feestdagen of familiefeesten, en wordt traditioneel gegeten bij de thee of koffie.
 
Turks fruit (of gewoon lokum) is een traditionele Turkse zoete lekkernij die bekendstaat om zijn zachte, gelei-achtige textuur en verscheidenheid aan smaken. Het wordt gemaakt van suiker, water, zetmeel en kan ook verschillende toevoegingen bevatten, zoals noten, rozenwater, citroensap of fruit. Meestal wordt Turks fruit bestrooid met poedersuiker of kokosvlokken.
 
Traditioneel wordt Turks fruit in Turkije geserveerd bij de thee of koffie. Het wordt vaak gegeten als traktatie wanneer u op bezoek bent. Het is niet alleen populair geworden in Turkije, maar ook in andere landen in het Midden-Oosten en op de Balkan, en in sommige delen van de Kaukasus.
 
Het is interessant dat de naam "Turks fruit", vertaald uit het Arabisch, "aangenaam genot" betekent, wat de smaak en textuur volledig weerspiegelt.